Najważniejsze daty w historii szkoły 

 

W 1554 r. Zofia z Mrokowa Nadarzyńska, żona Walentego, kasztelana wiskiego, zakłada w Nadarzynie szpital i szkołę – tak brzmi pierwsza wzmianka o szkole w Nadarzynie w Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego. Była to szkoła parafialna.

1932 r. - kierownik siedmioletniej powszechnej szkoły podstawowej –Tomasz Kalbarczyk sprowadza do Nadarzyna drewniany budynek garnizonowy. Zostaje on rozbudowany
i odtąd staje się siedzibą szkoły. Jest w nim sześć sal lekcyjnych oraz mieszkanie kierownika.

 

1939 – 1945 – szkołę zajmują Niemcy, lekcje odbywają się potajemnie w organistówce przy kościele oraz w warsztacie stolarskim w rynku.

1961 – 1965 budowa nowej szkoły ze składek społecznych dzięki staraniom nauczycieli Sitarskich.

styczeń 1966 – oddanie nowej szkoły do użytku.

10 października 1976 r. – szkole zostaje nadane imię Witolda Doroszewskiego.

1993 – 1995 –rozbudowa szkoły.


1999 – 2001 – w budynku mieści się szkoła podstawowa i gimnazjum (reforma MENiS).

21 czerwca 2000 r. – odchodzą ostatnie ósme klasy i pierwsze szóste wg nowej reformy MENiS.

2006 – 2007 – rozbudowa szkoły – 6 sal dydaktycznych, hala sportowa
i zaplecze, boiska.


 

 Patron

Każdy, kto ma coś wspólnego z nauką, wie kim jest patron nadarzyńskiej podstawówki. Urodził się 1 maja 1899 roku. Był niezwykłą osobowością. Zajmował się językoznawstwem. Jego dorobek naukowy dotyczył: teorii języka, słowotwórstwa, fonetyki, słownictwa, zagadnień metodologicznych, kultury języka. Był założycielem i kierownikiem szeregu ważnych placówek naukowych. Należy wymienić: Pracownię Dialektologiczną PAN, Pracownię Badania Mechanizmów Mowy, Obserwatorium Leksykologiczne oraz Redakcję Słowników Języka Polskiego PWN. Był profesorem Uniwersytetu Warszawskiego i kierownikiem Katedry Języka Polskiego, członkiem Polskiej Akademii Nauk, laureatem Nagrody Państwowej. Został odznaczony m.in.: Orderem Sztandaru Pracy, Krzyżem Komandorskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych, francuską Legią Honorową. Wykładał również na uniwersytecie w Paryżu, Wisconsin, Pradze, Strasburgu, Helsinkach, Oxfordzie, Berlinie, Sofii i Belgradzie.
Jego największym osiągnięciem był jedenastotomowy Słownik języka polskiego (Warszawa 1958 – 1969). Myślą przewodnią w pracy zespołu pod redakcją profesora były słowa Jana Śniadeckiego: „Wydoskonalenie narodowego języka wiele pomaga do powszechnego oświecenia.”
Dla milionów Polaków był najwyższym autorytetem w sprawach poprawności i kultury języka. Jego audycje radiowe dotyczące tego tematu cieszyły się dużą popularnością wśród słuchaczy. Zmarł 26 stycznia 1976 roku. Był wychowawcą wielu roczników polonistów warszawskich, bronił Warszawy w 1939 roku, brał udział w tajnym nauczaniu.
10 października 1976 roku Szkoła Podstawowa w Nadarzynie uroczyście otrzymała imię Witolda Doroszewskiego. W czasie przygotowań wszyscy zapoznali się z jego życiorysem i działalnością naukową. Wykonano popiersie profesora, przygotowano miejsce pamięci o patronie. Został opracowany montaż słowno–muzyczny na temat Doroszewskiego. W uroczystości uczestniczyli pracownicy Uniwersytetu Warszawskiego (m. in. doc. dr hab. Roxana Sinielnikoff) oraz rodzina profesora.